Broer Yannick (40) en zus Ariane (35) zijn verwoede sporters en duurlopen schrikt hen niet af. Ariane, werkzaam bij bouwmaterialen/betoncentrale Van den Braembussche in Balgerhoeke, oefent voor marathons en Yannick, ontwerper bij Taptoe, oefent zijn jaarlijkse dodentocht in Bornem door regelmatig de Taptoe-exemplaren in de bussen te verdelen op het grondgebied van Maldegem.
Op vrijdag 9 augustus 2024 startte voor de 55ste maal de internationale 100km Dodentocht, een niet-competitieve wandeling waarbij het de uitdaging is om 100 kilometer te wandelen (of te joggen) in minimum 10 uur en maximum 24 uur.
De uitdaging start ’s avonds om 21 uur om na een nacht lang doorstappen te eindigen in de namiddag van de dag nadien, voor sommigen pas tegen het einduur, een volledig etmaal later. Maximum 13.000 starters worden toegelaten en steeds is dit streefdoel bereikt (59€ inschrijfgeld)
Blaren
Wij vroegen Yannick om een kort relaas voor ons blad neer te schrijven.
“Onze eerste (en normaal gezien toen nog enige) deelname aan de Dodentocht was in 2022, samen met mijn zus Ariane en broer Ruben. Deze tocht werd helaas ingekort tot 65 km wegens een hittegolf. We hebben het uitgewandeld en dus de medaille behaald, maar we vonden het niet eerlijk. Daarom wilden mijn zus en ik het jaar nadien opnieuw meedoen. Helaas regende het tijdens de tocht uren aan een stuk. Door die regen waren onze schoenen en voeten doornat en kreeg ik last van blaren vanaf km 20, waardoor de tocht moeizamer verliep. Uiteindelijk haalde ik toch de eindstreep om 14:52 ( na 18 uur) en behaalde daarmee een gemiddelde van 5,62 km/uur. Ik arriveerde als 1.430ste deelnemer op 13.000 starters (grote onderscheiding). Mijn zus eindigde op plaats 2.252.
We wilden zien wat het effect van die regen was en besloten uiteindelijk dit jaar definitief onze laatste (?) Dodentocht mee te doen. Mede dankzij mijn trainingen als bezorger van Taptoe en Vrij Maldegem heb ik mijn tijd met een uur en drie kwartier verbeterd. Ik werd 815de en behaalde een gemiddelde snelheid van 6,2 km/uur, goed voor de grootste onderscheiding. Dan heb ik ongeveer 16 uur aan één stuk gewandeld en door deze hoge snelheid kwam ik bij de 500 eerste wandelaars toe nà de lopers. Sommige extreem geoefende lopers bereiken reeds na 7 uur de aankomst…
Rustpauzes vermijden
Onderweg zijn een tiental standjes voorzien met eten en drank maar die kan je al passerend mee grissen en onderweg verorberen of drinken. Want een rustpauze inlassen is moordend en nadien geraak je nog moeilijk opnieuw in gang of in je ritme.
Ook mijn zus haalde een toptijd. Ze heeft haar aankomst met 1 uur en 20 minuten vervroegd tegenover het jaar voordien en behaalde daarmee gemiddeld 5,6 km/uur. Ze heeft slechts 3 minuten rustpauze genomen op 95,8 km, want de laatste loodjes wegen het zwaarst. We hebben onderweg nog een tijdje samen gebleven, ongeveer 12 km, maar onze ritmes pasten niet synchroom want mijn zus liep een tijdje om daarna een stuk te wandelen.
Onderweg worden de deelnemers tot ongeveer 1 uur ’s nachts overal toegejuicht door plaatselijke bewoners langs het parcours. Nadien is het eenzaam doorwandelen door de nacht…”
(PDB)
