Op donderdag 13 juni (binnen twee maand) vieren we de feestdag (sterfdag) van St.-Antonius van Padua, patroon van de verloren voorwerpen. Naar jaarlijkse gewoonte start er vooraf een noveen van negen dinsdagen waaraan nog heel wat gelovigen uit de streek deelnemen.
De noveen start volgende week op dinsdag 15 april en duurt dus 9 opeenvolgende dinsdagen tot 10 juni met misvieringen steeds om 18.30u in de St.-Antoniuskerk te Balgerhoeke (Eeklo).
Op de sterfdag van St.-Antonius zélf, op donderdag 13 juni wordt dan het feest van St.-Antonius plechtig gevierd met om 10u een eucharistieviering en om 15u een Plechtig Lof.
Prediker
Sint-Antonius van Padua is de patroonheilige van de kerk van Balgerhoeke en wordt daar nog steeds gevierd. Hij werd geboren in 1195 in de Portugese hoofdstad Lissabon en overleed op 13 juni 1231 in Padua.
Antonius heette aanvankelijk Fernando. Op 15-jarige leeftijd trad hij toe tot de kanunniken met de regel van Sint-Augustinus. Toen acht jaar later een aantal enthousiaste monniken uit de nieuwe orde van Franciscus langstrokken om in Marokko door middel van prediking de Moren te gaan bekeren, sloot hij zich bij hen aan. Hij noemde zich vanaf dan naar de vader van de woestijnmonniken: Antonius.
In Noord-Afrika werd hij ernstig ziek. Onverrichterzake keerde hij naar Noord-Italië terug. Hoewel hij in Portugal een begaafd predikant was geweest, hield hij zich nu zo bescheiden op de achtergrond dat hij in een kloostertje de meest eenvoudige karweitjes kreeg op te knappen. Zijn huisgenoten meenden zelfs dat hij niet helemaal bij zijn verstand was.
Zijn gaven kwamen onverwacht aan het licht, toen bij een grote kerkelijke plechtigheid de feestpredikant van dienst plotseling verstek liet gaan. In verlegenheid, omdat niemand op zo’n hoge feestdag met veel bezoekers en hooggeplaatsten, onvoorbereid het woord wilde nemen, wees iemand gekscherend naar Antonius. “We kunnen altijd nog Antonius erop af sturen…”
In zijn nederigheid nam Antonius deze opmerking aan als een bevel. Hoe zenuwachtig de anderen ook probeerden uit te leggen dat het maar een grapje was geweest, hij was er niet meer van af te brengen, en hield zo’n gloedvolle predicatie dat hij onmiddellijk als prediker tot in de wijde omtrek werd gestuurd, zelfs tot in Zuid-Frankrijk en Noord-Spanje toe.
(PDB)