(De perikelen van een vooruitstrevende dorpspastoor)
Op algemeen verzoek nog eens de anekdote die een paar jaar geleden al in ons blad verscheen, maar opnieuw een glimlach op vele gezichten zal toveren.
In de loop der jaren heeft ondergetekende als uitgever en redacteur een massa leuke anekdoten en speciale gebeurtenissen beleefd en beschreven, waarmee vele bladzijden van Taptoe zouden kunnen gevuld worden. Eentje uit de duizend is het verhaal van een oudere dorpspastoor die begin jaren ’70 volop met de moderne tijd wou mee zijn, maar de techniek niet altijd onder controle had….
Geluidsboxen
Begin 1972 was Taptoe nog maar een paar nummers oud, toen ik een tip kreeg vanuit Balgerhoeke (een wijk van Eeklo net vóór Adegem) voor een merkwaardig verhaal.
De toenmalige pastoor aldaar, E.H. De Bosscher, bleek er vooruitstrevende ideeën op na te houden voor zijn ‘Antonius’parochie’. Hij had 28 meter hoog in zijn klokkentoren, achter elk van de 4 galmgaten, zware geluidsboxen geïnstalleerd die verbonden waren met een microfoontje dat rond de hals werd gehangen. In de sacristie was ook een bandopnemer via een versterker aangesloten. Via deze constructie sprak de pastoor op geregelde tijdstippen zijn parochianen toe, vanuit de hoogte, kilometers ver te horen naargelang de wind meezat.
Toren-service
Twee à driemaal per week liet de koster vooraf een monotone klok kleppen als sein dat daarna een bericht zou volgen. De namen van pas geboren baby’s en hun gelukkige ouders of pas overledenen met datum en uur van de begrafenis werden via deze weg wereldkundig gemaakt, van privacy-wet was nog geen sprake….
En het moet gezegd: dit alles tot grote voldoening van alle betrokkenen en verre toehoorders, op enkele langslapers en een paar duivenmelkers na die het traag vallen van hun duiven op deze stoorzender staken. Maar zelden hebben gelovigen (en ongelovigen) zo eendrachtig samen van hun toren-service genoten, die evengoed ook op namiddagen onverwachts uit de hoogte klonk.
Evergreens
Niet àlle informatie werd echter via de toren naar de vier windstreken verspreid. Huwelijksplechtigheden bijvoorbeeld niét, kwestie wellicht om het plaatselijk parochieblad niet al te veel concurrentie aan te doen. Maar wél iedere zondag, een kwartiertje vóór de hoogmis van 10 uur, speelde orgelist Walter Dhuyvetters een paar orgelstukjes, ‘rechtstreeks’ van het orgel naar de toren, als uitnodiging en ‘opwarmer’ voor de aanbrekende voornaamste mis van de week.
Uitzonderlijk ook eens een bruidsmars voor het pas gehuwd koppel dat op dat ogenblik de kerk uitschreed. En bij heel speciale gelegenheden, zoals met Kerstmis bijvoorbeeld, werden parochianen thuis vergast op kerstliedjes van onder andere Heintje en evergreens als Suza Nina en ”I’m dreaming of a white Christmas van Bing Crosby. Vanop de toren klonk het als échte vrede op aarde.
Vroegmis in bed
Eénmaal heeft pastoor De Bosscher zich eens misrekend toen hij bij het begin met zijn kerkelijk experiment op zondag onaangekondigd een volledige vroegmis live uitzond. Met als gevolg dat voor de hoogmis, anderhalf uur later, bijna geen kat opdaagde. De gelovigen van Balgerhoeke hadden hun zondagsplicht al in bed volbracht !
“Een modernere pastoor, toen al niet meer van de jongsten, met dergelijke zin voor public relations, heeft Balgerhoeke later nooit meer gekend”, vertelt ons Rita De Coninck uit Balgerhoeke, ex-schepen in Eeklo. Zij herinnert zich dit torenexperiment nog goed uit haar jeugd.
Biechtstoel
Maar de pastoor stak in al zijn goddelijke ijver soms abusievelijk een erg verkeerde noot op zijn vooruitziende ‘zang’. Dat was toen hij na zijn ‘gesproken parochieblad’ eens vergat de micro rond zijn hals af te zetten en de biechtstoel instapte voor een zondige parochiaan. Het hele dorp, tot in Adegem en St.Laureins toe, wel 8 km ver, heeft toen in real time de biecht mee kunnen volgen, volledig met hoeveel onzevaders en weesgegroetjes als penitentie (boete voor vergeving van de zonden) werden opgelegd…. Net niet de naam van de biechteling werd prijsgegeven.
Piet De Baets