Taptoe

Kennismaking met de nieuwe burgemeester van Lievegem.

Taptoe maakte tijd vrij voor een kennismaking met Kim Martens (37), die op 1 september het roer overnam van Tony Vermeire als burgemeester van Lievegem, de fusie met Waarschoot, Zomergem en Lovendegem. Na 20 jaar gemeentepolitiek vond Vermeire een nieuwe uitdaging en startte hij als consult bij adviesbureau Idea Consult. Hoewel Hilde De Graeve een tiental voorkeurstemmen meer behaalde bij de gemeenteraadsverkiezingen in 2018, werd Martens door zijn partij toch aangeduid als nieuwe burgervader. ‘Een jongensdroom’, vindt de Waarschotenaar zelf. ‘Ik wilde al vanaf het derde leerjaar burgemeester worden.’ En hij maakt ons nieuwsgierig met zijn uitleg over de drie V’s…
Advocaat
Taptoe: Wie is Kim Martens?
Kim Martens: “Ik ben geboren en getogen in Waarschoot. Mijn grootouders hadden een winkeltje in Beke en mijn vader werkte bij Bekaert in Aalter. Hij overleed enkele jaren geleden aan hartfalen. Dankzij mijn broer, die die 16 jaar ouder is en politiek actief was geweest bij jong CD&V Waarschoot, koos ik voor de christendemocraten. Ook omdat die partij aansluit bij de manier van politiek bedrijven die ik verkies. Dat is: vooruitgang boeken door het sluiten van compromissen. Sommigen denken dat oud-premier Wilfried Martens, afkomstig uit Sleidinge, familie is van mij. Toch niet.  Ik ben gehuwd met Evi Goethals. We kwamen elkaar tegen in het Waarschootse uitgangsleven. We hebben twee jonge dochters, Léonie en Renée. Verder studeerde ik rechten samen met studie- en leeftijdsgenoot Pieter Claeys, nu burgemeester in Kaprijke.
Ik liep na mijn studies stage op het advocatenkantoor van de huidige burgemeester van Brugge, Dirk De Fauw. In 2018 richtte ik in Waarschoot een eigen advocatenbureau op. Die praktijk combineer ik op dit ogenblik nog altijd met het burgemeesterschap.”
Fusie
Taptoe: De betreurde Ann Coopman was jouw politieke moeder?
Kim Martens: “Inderdaad, van haar heb ik alles geleerd. Zij was vooral een vrouw met een visie op langere termijn. Ik herinner me van haar dat ze de ‘Krant van Ann’ uitgaf, waarin ze beschreef waar onze gemeente naartoe moest gaan.  95 procent van wat daarin stond blijkt nadien gerealiseerd te zijn. Voor Ann was politiek bedrijven vooruitzien naar de toekomst. Ik kwam in 2008 als 23-jarige in de gemeenteraad als eerste opvolger en werd in 2013
schepen in Waarschoot onder haar burgemeesterschap. Ze leerde me alle kneepjes van het politieke vak. Jammer genoeg diende ik haar in 2017 al een tijdje te vervangen als waarnemend burgemeester, toen ze ziek werd. Ik was toen de jongste burgemeester in Oost-Vlaanderen, maar dat was door toeval. Haar overlijden enkele maanden later was een zware slag voor Waarschoot en mezelf.”   
Taptoe: Ben je tevreden over het resultaat van de ‘Lievegem-fusie’? Zou je een fusie ook aanraden aan de buurgemeenten?   
Kim Martens: “Uiteraard sta ik achter het fusieproject. Alles zat toen ook goed. De drie deelgemeenten waren evenwaardige partners met dezelfde noden en gebreken. Dat is heel belangrijk bij fusiegesprekken. De ene gemeente werd niet ‘opgegeten’ door de andere, want dat is soms het struikelpunt bij fusiegesprekken. Door de fusie konden we onze krachten bundelen en de gemeentewerking meer specialiseren en professionaliseren. Bovendien lagen in 2018 de politieke kaarten ideaal want in elk van de kandidaat-fusiegemeenten stonden dezelfde politieke partijen aan het roer en dat vergemakkelijkte natuurlijk de gesprekken. We konden uiteindelijk de nieuwe fusiegemeente besturen met een comfortabele meerderheid waarin een constructieve sfeer heerste. Een fusie aanraden aan de andere gemeenten, enkel voor het geld dat de Vlaamse regering hiervoor uittrekt, zou ik niet doen. Fuseren is wel een aanrader als het over de juiste partners gaat. Ikzelf heb in elk geval vlug de klik kunnen maken bij de fusie. Ik kende Waarschoot door en door, maar zorgde er alvast voor dat ik ook de andere twee gemeenten in sneltreintempo leerde kennen.”
De drie V’s
Taptoe: Wat kunnen de Lievegemnaars nog verwachten van de meerderheid tot aan de verkiezingen van 2024 ?
Kim Martens: “We zitten natuurlijk in moeilijke economische tijden en dat maakt het er niet gemakkelijker op om te besturen. De energiekosten zijn enorm gestegen, net als de prijzen voor bouwmaterialen en ook de loonkosten voor het gemeentepersoneel. We gaan wel verder met de opgestarte projecten zoals voorzien in het meerjarenplan, maar het zal zaak zijn goed uit te kijken naar het kostenplaatje en daarom moeten we al die projecten zeer goed opvolgen en hier en daar ook prioriteiten leggen. Mede door de fusie zijn we wel een financieel gezonde gemeente, met voldoende middelen om iets te realiseren. We hebben tot nu toe nog geen enkele nieuwe lening moeten aangaan en de gemeente kreeg van de Vlaamse overheid uiteindelijk 16,5 miljoen euro toegestopt voor de aangegane fusie. In elk geval werken we ook verder aan de realisatie van ons administratief centrum in Lovendegem. We zitten daar in de fase van prijzen opvragen en een aannemer zoeken.”
Taptoe: Welke persoonlijke accenten als burgemeester wil je zelf leggen ?
Kim Martens: “Ik wil vooral de zogenaamde drie V’s hoog in het vaandel voeren: verzorgen, veiligheid en verenigen. Met verzorgen zie ik een nette gemeente, met wegennet in goede staat en veel groen om te verpozen. Ook een kwalitatieve dienstverlening en een goede sociale zorg voor onze inwoners. Bij veiligheid denk ik vooral aan een goede politiewerking en een verkeersveilige gemeente voor alle weggebruikers. Verenigen tenslotte wil ik bereiken door voor een moderne en comfortabele accommodatie te zorgen ten dienste van het verenigingsleven in Lievegem. We willen een gemeente zijn, die inzet op samenkomen.”
Taptoe: Heb je ambities op een hoger politiek niveau?
Kim Martens: “Hogere ambities op politiek vlak heb ik voorlopig niet. Ik wil wel dolgraag terug burgemeester worden na de verkiezingen van 2024. Voor mij persoonlijk is het burgemeesterschap het mooiste politieke ambt dat er bestaat. Een jongensdroom die, vroeger dan ik voor mogelijk hield, werkelijkheid werd. Al vanaf het derde leerjaar in school wou ik burgemeester worden. Niemand, ik ook niet, had verwacht dat Tony Vermeire plots een ander carrièrepad zou kiezen. Dat maakte voor mij onverhoopt het pad vrij. Het mooie aan het ambt is dat je als burgemeester allerlei zaken relatief vlug kunt realiseren voor de mensen, terwijl je terzelfdertijd toch dicht bij die mensen en hun problemen staat. Voor mij veruit de mooiste job die er bestaat (lacht).”
(Ives Boone/Piet De Baets)